Barbara Oakley ve Pomodoro

 

Bu pomodoro denen çalışma tekniğini Barış Özcan'ın kanalında görür ve hep mesafeli davranırdım. Aman türlü türlü işler. Böyle gelmiş böyle gider. Bir de yeni çalışma tekniği mi deneyeceğim? Ne işe yarayacak ki.

Yine Barış Özcan'ın kanalında gördüğüm bir kitabın yazarı Barbara Oakley. Google 'da yapılan 1 saatlik bir konuşma. (Hem de ingilizce. Bu ara ingilizcem baya düzeldi. Hala gidecek yol var ama kendimle gurur duyuyorum. Dinlediklerimin yüzde 90 nını anlıyorum diyebilirim. ) Öğrenmeyi öğrenmek. Yani beynimizde öğrenme işlemi nasıl gerçekleşiyor? Anladığım o ki, üniversite yıllarında saatlerce kendini masaya zincirleyip bütün semestrın bilgilerini bir gecede kafaya atarak değil.

Odaklanma modu ve rahatlama modu oluyor beynimizde. Aslında gerçek öğrenmek rahatlama modunda gerçekleşiyor. Bu yüzden bir şeye 25 dakika odaklanıp 5 dakika rahatlamayı söyleyen Pomodoro Yöntemi tam da beynimizin istediğini öğrenmesine hizmet ediyor. 

Barbara Oakley ise ilkokulda, lisede matematiği ve fiziği kötü olan birisi. 26 yaşında trigonometri öğrenmeye başlıyor ve şuan bir üniversitede mühendislik fakültesinde profesör. Kitapları da var. Sadece öğrenmenin metodunu bilerek her şeyi öğrenmenin mümkün olduğunu söylüyor. Benim de kafama yattı. Fundamentals of Engineering(FE) sınavına bu şekilde hazırlanıyorum. 25 dk çalış 5 dakika dinlen. Henüz molalardan sonra direk odaklanmakta zorluk çekiyorum ama zamanla daha iyi olacağım.

Çalıştıklarını tekrar et. Kendini test et. Rahatlamana izin ver, bu da öğrenmenin bir parçası.Ara verdiğin için suçluluk duyma.

Herkese sevgiler. Açık beyinli günler.

Edischar

Işılda Beynim, Yeni Nöronsal Bağlar

 

Şimdi olduğum yerde, yapamadıklarından yine bin pişman bir Edischar.

Yeniden motive olma zamanı.

Nasıl nasıl yine bu kadar değerli olan zaman bomboş akıp gitti.. Aslında bomboş diyemem. Her gün hayatla igili felsefe yapıp kendini keşfetmeye devam. Lakin dışsal dünyaya öyle büyük bir mesafe koymuştum ki. Sanki yeni bir şey öğrenmek kendine ihanet etmek, Dışarı çıkıp bir müze gezmek gereksiz, ne de olsa ölmeyecek miyiz? Neden bu kadar dünya hırsı ve çaba..

Bir anda kendi beynimize sınırlar çizenin kendimiz olduğumuzu, limitleri koyanın biz olduğumu idrak ettim. Öyle durup dururken aklıma geçmişte okunan bir kitap geldi. Mümin Sekman - Limit Sizsiniz.

Evet tam da benim düşündüğüm şey, şu adam neler yapıyor bir bakayım derken bir video iki video, hemen anında uyanıverdim olaya. Meğersem nasılsa ölmeyecek miyiz, diyerek öğrenmeyi gelişmeyi sabote ediyormuşum. Beynim kilitlenmiş. Ve zaten içimde var olan o sıkıntılı durum da kendimi bu kadar kapatmışlıktan geliyormuş..

Bir anda bir aydınlanma oldu. Doğan Cüceloğlu, Barış Özcan kimi, neyi dinlemeye ihtiyacım varsa hepsi birer birer açıldı.

Montessoriye yönelmiştim. İnşaat mühendisi olduğum halde. Çünkü şimdi farkına varıyorum, ben mühendisliğe layık değilim, diye bir ses içimdeydi. Benim gibi bir salak mühendis olamazdı. Yaptığım binanın altında insanlar ölürdü. Nasıl nasıl bir kendine haksızlık... Ama biliyorum bu beni kıskanan insanlar tarafından beynime sokulmuş bir zehir idi. 

Bir anda ne kadar mühendislikten nefret ediyorsam, aynı derecede içime bir sevgi yayıldı. Ya mühendis olmayı denesem? Tekrar? Hem de Amerika'dayım... Fırsatlar fersah fersah... Hadi kızım yaparsın diyerek, mühendislik sınavına hazırlanmaya başladım. Tekrar türev, integral ne varsa çalışıyorum. Bütün 4 yıllık okulu tekrar edip sınava gireceğim ve mümkünse mühendisliğe devam edeceğim. Hem de bu sefer iyice sindirerek, anlayarak, yenilikler ve farklılıklar getirerek.

Bir yandan da beynimde bir açılma, bir açlık oluştu. Artık yeni şeyler öğrenip, yeni yerler gezme, bilinmez maceralara atılma vakti. Kitap okuma vakti. Beynimde bilinmeyen, gizli nöronları keşfetme ve yeni bağlar kurma vakti.

Çok heyecanlıyım. Yeniden öğrenme isteği ve macera isteği içimde hasıl oldu!

Gelecek hafta doğum günümde Chicago'ya gitmeye niyetlendik.

3 senedir Amerika'dayım ve kendimi eve kapattım. Sırf dış dünyadan korktuğum için. Şimdi Edischar'ın ışıldama vakti, büyüme, sorumluluk alma, keşfetme vakti.

Işıl ışıl beynim.

Edischar

Kendin Olma Zamanı

 

Vasat beyinler arasında vasatlaşan beyinler...

Her yerde konuşulur, illaki hayatımızın bir döneminde duymuşuzdur. Çocukken çok yaratıcı, meraklıydık sonra büyüdük ve sıkıcılaştık, yaratıcılığımızı yitirdik, herkes gibi olduk. Ölümü bekler olduk. Sıkıcı, monoton, dinazorlaşan bir beyin.

Bunun bana olmayacağına yemin etmiştim. Hatırlıyorum. Hayır ben sizden farklı olacağım. Kendimi sizin vasat beyinlerinizden koruyacağım. Her zaman öğreneceğim, araştıracağım, evet dünyayı gezeceğim. Bir sırt çantası, bir tren ya da bir karavan ile.. Sonra büyürsün ve bunlar sana saçma gelir. Çünkü sana saçma ve çocukca olduğu söylenir.

İşte şimdi tekrar farkına vardım. Kendimi sizin gibileştirmişim, ya da siz beni sizin gibileştirmişsiniz. Her ne ise. Kendimi eve kapatmış, yeni bir şey öğrenmeyen, bildiklerini tekrarlayan, konfor alanından çıkmayan biri haline gelmişim. Sanki çok büyük meret yetişkin gibi davranmak. Yetişkin demek sıkıcı ve rijit kuralları olan demek değil ki. Her şey bir kutuya sığdırılmış. Herkes bir kutuya sokulmak istiyor.

Mühendis misin, o zaman örgü örmeyeceksin, sanatsallıktan hoşlanmayacaksın, sadece matematik ve şantiye ile ilgili haberler okuyacaksın.

Entellektüel misin, sadece sanatsal müzik ve opera dinleyeceksin, her şeyi deneyeceksin yoksa entellektüel değilsindir.

Kısacası bir şey olacaksan o kutulara sığacaksın, kollarını, bacaklarını, fikirlerini, arzularını, kendini küçültecek ve onların koyduğu çerçevelere sığacaksın.

Hayır efendim öyle değil! Değil işte. Ben benim. Özgür, birtanecik, özgün, dünya aleminde sadece bir kere var olmuş ve benden bir kere daha tekerrür etmeyecek. O kadar değerli ve benzersiz...

O yüzden kutulara sığmadan yaşama zamanı. Aynı zamanda, anne, eş, mühendis, filozof, istediği müziği dinleyen, dindar, bazen kitap okuyan bazen yarıda bırakan, her çeşit yemeği deneyen, her kültürden her dinden arkadaş edinebilen ve kendini özgürce var eden biri olunabilir. Bu sayede varlık çoşkulu ve anlamlı bir şekilde yaşanabilir..

Her şey mümkün.

Edischar

Neden Montessori Yer Yatağı?

 Herkese içten bir merhaba,

3.trimester la beraber gelen gece uyuyamama sorunuyla başbaşayım. Zorlukla gözlerimi kapadığım gecenin 4'ünde yine uyandım ve bir daha da uykuya dalamadım. Yine de sabah namazını kılmak için bir bahane oldu. 

Namazdan sonra çareyi telefonu kurcalayıp bir şekilde uykumun gelmesini beklemekte aradım. Lakin uykuya dalışımın 10 dakika sonrasında alarmım çaldı ve uyanıp eşime, iş yeri için öğle yemeğini hazırlama vaktiydi. Kalkıp işimi hallettim. Eşimi işe uğurladıktan sonra bir iki saat kestirebildim şükür. Şimdi elime kahvemi aldım ve montessori hakkında konuşmak için hazırım. 

Türkiye'deyken bir sene ilkokul montessori eğitimine katılıp , sertifikamı almıştım. Amerika'ya gelince de bir devlet okulunda montessori öğretmen asistanı olarak işe başladım. Yanılmıyorsam bu süreç en fazla 3 ay sürebildi. Çünkü işe başlar başlamaz hamile kalmıştım. Mide bulantıları ve uyuklama hali o kadar fazlaydı ki, bu yükü 40 çocukla beraber kaldıramazdım.

Şimdilerde kızım için montessori yenidoğan odası hazırlıyorum. Yardım aldığım kaynaklardan biri "the montessori baby"  kitabı. Henüz Türkçe çevirisine rastlamadım. Lakin aslında ilk kitapları olan "the montessori toddler"ın Türkçe çevirisi kitabevlerinde mevcut. 

Sırası geldikçe odaya yaptığım yenilikleri paylaşmayı düşünüyorum. Buna ilk olarak yer yatağından başlamayı tercih ettim.

Nedir bu yer yatağı? 

Bebekler beşikte yatmıyor muydu? Nerden çıktı şimdi bebekleri yer yatağında yatırmak ?

Ebeveyn olmak bu günlerde araştırmacı ve yenilikçi olmayı gerektiriyor. Günümüzde araştırmalar o kadar çok çocuklara odaklandı ki, eski eğitim görüşleri birer birer yıkılıyor ve aksi tezler savunuluyor. 

Montessorinin ana teması olan çocuğa uygun ve özgür alan tanımak kavramından yola çıkıyor montessori yer yatağı. Bebek uyandığı zaman yataktan inebilsin ve odayı keşfedebilsin istiyoruz. Tabiki bebek odasının tamamen ona göre dizayn edilmiş olması gerekiyor. Elektrik kabloları, perdeler, düşme tehlikesi olan objeler odada düzenlemeye tabii tutulması gerekiyor. 

Bebek uyandığı zaman istediği kadar kendi ile vakit geçirebiliyor, yataktan inip emekleyebiliyor, yuvarlanabiliyor. Ne zaman annesine ihtiyacı olduğuna kendisi karar veriyor. Ana temada, bebeğe hareket etme özgürlüğü tanınıyor. Her bireyin sahip olması gerektiği gibi. 

Eski ekolde bebekler parmaklıklı beşiklere yatırılır, bebek uyanır, ağlar ve annesi gidip bebeği yataktan indirir. Bu da bebeği anneye bağımlı, zorunlu kılar. Bu ekolde, bebeğe bir özgürlük alanı sunulmaz. Bebek sürekli annenin kotrolündedir, bebeğin odasını, çevresini keşfetmesine olanak tanılmaz. Bir diğer husus ise, beşikteki korkuluklar, bir hapishane hissi veriyor. Kim böyle bir yerde uyanmak ister ki ? Bir de canın istediğinde çıkamıyorsun. Birinin gelip seni kurtarması gerek her seferinde. Eğer biz bunu yaşamak istemiyorsak neden küçücük bebeğe bunu yaşatmayı hak görüyoruz. 

Amerika doktorlar derneği bebeğin ilk 6 veya 12 ay boyunca ebeveynleri ile aynı odada yatması gerektiğini söylüyor. Bunu göze alarak ilk başta geceleri kızımı yanıma alacağım yan yatakta yatırmayı planlıyorum. Gündüz uykularını ise, odasındaki yer yatağında yapmasını istiyorum. Aynı zamanda yer yatağı bana da kızımla beraber yatabilme imkanı sağlıyor. Bu en büyük nimet bence.

Çevremden aldığım bilgiye göre, bebeğin bizim yatak odasındaki yatağımıza alışmaması gerekiyor. Yoksa kendi yatağına alışma süreci zor oluyormuş. Bu yüzden kendine ait olan bir yatakta yatması ama bize yakın olması şimdilik en iyi seçenek. Umarım işler istediğim gibi yürür.

Kızımın odasına aynı zamanda keşfedebilmesi için bir montessori rafı yerleştirdim. Şimdilik içinde yeni doğanlara uygun materyaller yer alıyor. Kendisi uyandığı zaman gidip oradaki oyuncakları, materyalleri keşfedecek ve çevresini tanımaya başlayacak.

Montessori rafı ile ilgili yazıları önümüzdeki günlerde paylaşacağım. 

Sevgiyle,

Edischar.

Hamilelik Raporu

 30. haftadayız sayın seyirciler.

Karnımda bir canlı büyüyor. Daha doğrusu büyüyebiliyor. Nasıl bir mucize bu? 

Hiç bilmezdim bedenimin bu kadar kabiliyetli olduğunu. Sanki tüm vucüdum beni sabote etmek için var olmuştu. Bel ağrısı, uykusuzluk, halsizlik çok genç yaşta yakalamıştı. Tembeldim, kiloluydum. Annemden çok kez duyduğuma göre üşengeçtim. 

Ama işte meğersem vücudumda öyle bir potansiyel varmış ki, yeni bir canlı bile dünyaya getirebiliyormuş. Allah öyle bir mucize vermiş ki biz kadınlara, yeni bir insan büyüyor içinde. Dünyaya geliyor. 

Hamile kalmadan önce anlamıyordum, hiç bu kadar idrak etmemiştim bazı şeyleri. Biz gerçekten de hiç yoktan var ediliyormuşuz. Bir kan damlası, susam tanesine dönüşüyor, o susam tanesi çekirdeğe, cevize, elmaya, armuta sonra da kavuna, karpuza dönüşüyor. Büyüyor da büyüyor. 

Biliyor muydunuz, ilk 3 ay içinde bebeğin bütün organları oluşuyor. Geri kalan kısımda büyüme ve ince ayarlar sağlanıyor. Nasıl bir mucize bu.. Nasıl bir yaratıma tanık olmak. 

En son öğrendiğime göre, hamilelikte annenin beynindeki gri hücreler yok oluyor. Buna "pregnancy brain" deniyor. Unutkanlık ve sersemliği beraberinde getiriyor. Beyin hücrelerinin kaybolması insanlarda endişe yaratırken, araştırmalar gösteriyor ki meğersem bu alanlarda yeni bağlar kuruluyormuş. Bebek dünyaya gelince, annesi bebeğinin neye ihtiyacı olduğunu anlayabiliyormuş. Ağlaması, hareketleri, her şeyini sezebilecek kapasite yaratıyor. SubhanAllah!

Hemi de "anne" diye kutsal bir varlığa dönüşüyorsun. Güçleniyorsun, olgunlaşıyorsun, inancın artıyor, imanın artıyor. 

Ruhsallığa yakınlığım , hamileliği iliklerime kadar hissedip, farkında olmama yardım etti. Her şey için çok şükür.. 

Umarım bebeğime iyi bir anne, rehber, hayat dayanağı olabilirim. Anneliğin mükemmel olmak zorunda olmadığını da kendime kabul ettirmeye çalışıyorum. Akışında yaşayıp, anda olayım yeter. 

Dünyaya gelecek tertemiz varlığın bana çok şey öğreteceğinden eminim! Unutmuş olduğum bebekliğimi, çocukluğumu, o saflığı tekrar kızımda görüp deneyimlecek olmak muhteşem bir heyecan yaratıyor içimde. 

Tekrar şükür. Sağlıkla gel kızım. Az kaldı. Seni seven annen,

Edischar.

House of the dragon

 

Arkadaslarim, Game of Thrones'un Targaryen ayagini konu olan HBOmax dizisi pazar aksami Amerika saatiyle 9.00 pm de yayinlandi. 

Game of Thrones hayrani biri olarak, son 3 aydir diziyi beklemekteydim. Genelde devam niteliginde olan yeni yapimlar beklentiyi karsilamazken, House of the Dragon beni ilk bölümüyle tatmin etti. Carpici sahnelere yer verilmisti. Dizi kadrosuna alismak biraz zaman olacak olsa da , dizinin devam etmesine cok seviniyorum. Sizler diziye ulasabiliyor musunuz? Eminim yanki uyandiracaktir yakin zamanda. Spoiler vermiyorum. Izleyenler varsa tiklatsin ^^

Edischar

 

AĞAÇ EV SOHBETLERİ # 157

 

Merhaba dostlarim!

Bu hafta yine agac evde toplandik. Disarida ates bocegi ve circir böceklerinin sesleri bize eslik ediyor. Fikirlerimizi paylasiyor, cay ve kahvelerimizden birer yudum aliyor, beraber olmanin keyfini cikariyoruz. Yumusak kirlentlere sirtimizi dayamisiz. Haftanin konusu ise Taha'dan geliyor. 

"Sizce tarihteki en önemli buluş nedir? Keşke ilk benim aklıma gelseydi dediğiniz fikirler hangisidir? Son olarak imkân ve yeteneğiniz olsaydı şu an neyi icat etmek isterdiniz?"

Bence;

1- Tarihteki en önemli bulus, universiteler ve medreseler. Bu sayede insanoglu birikimini aktariyor ve daha ileriye gidebiliyor.

2- Keske Montessori gibi bir egitim sistemi bulup ismimi verebilseydim :)) ki neden olmasin, hala olabilir.

3- Sanirim ikinci soruda , ucuncu soruyu da cevaplamisim. Cocuklari merkeze alan, piril piril beyinleri koyurup muhafaza eden ve onlari kendi potansiyellerine ulasmalarini saglayacak bir egitim sisteminin kurucusu olmak , egitim materyalleri kesfetmek istedigim icatlar olabilir. Bu bir icat dimi? Ozgurlukler ulkesi blogger da ben buna icat demek istiyorum.

Haftanin konusu icin tesekkurler, yazar arkadaslara basarilar :)

Edischar

Keşf-i Blogger Etkinliği 2

 

Selam poncik dostlarim!

Ilki 3 sene önce düzenlenen Kesf-i Blogger Etkinligi'mize hepiniz hosgeldiniz! şak şak şak.

Koranayi bahane edip, "sokaga cikma yasagi yüzünden etkinlige ara verilmistir", diye bir bahane uydurmayi kendimde hak görürüm.

Iste bloggerda hala aktif arkadaslarimizi görmek, yeni yazarlarimizi tanimak icin bir firsat! Birbirimizi taniyip, takip edip, kocaman bir aile olalim! 

Bu yayında yapılması gerekenler çok basit;

1-Linklerini paylaşan güzel arkadaşları takip etmek.

2-Kendi güzel linkinizi yazının altına eklemek.

3-Linkinizin yanina, sizi veya blogunuzu tanimlayan bir söz, hayat mottosu ya da kisa bir siir yazmak.

4-Yaziyi sayfanizda paylastiktan sonra da Taha veya benim sayfama yorum atarsaniz, listeyi güncel tutabiliriz.

*Size ve daha çok yazara ulaşabilmek için etkinliğimizi es geçmeyin lütfen!

Sevgiler.

Edischar ve Taha Akkurt

Blog Linklerimiz;

edischar.blogspot.com "Işılda!" 

akkurttaha.blogspot.com – "Allah'ım kaderimden şikayetçi değilim. Aksine bahtiyarım evrende bana da rol verdiğin için!"

dearmonarosa.blogspot.com “Sevgili Anna, en güvendiğin insanlardan kötülük görüp üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez. Fizik kurallarına göre; sırtını dayadığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alakası yok.” 

applesodaa.blogspot.com "Tek sayfa da olsa kitap okumadığım günü boşa geçmiş sayıyorum."

fairytaleess.blogspot.com "herkes çıkarsın kalbini o çirkin mücevher sandığından ve herkes onu birbirine fırlatsın tanrım." (Didem Madak)

dogacesnicisi.blogspot.com "sanat uzun hayat kısa!"

sadevederin.blogspot.com “sadece yazıyorum :)” 

nurruyakara.blogspot.com
"Hayat kısa, kuşlar uçuyor." - Cemal Süreya

yuregiminiklimi.blogspot.com  “vakit geçirmece, günlük gibi bir şey işte”

zehranindunyasi.blogspot.com – “Hayat sevince güzel boş boş oturma hayatı güzelleştirmek için çaba göster. Kimse sana altın tepside güzellik sunmuyor. Çabalamadan bu iş olmuyor. İyi ya da kötü önemli olan nasıl baş ettiğindir.”

www.filmgundemi.com – “Filmsiz hayatın tadı yok... Sinemalara gelen filmleri haftalık olarak takip edip hepsinin bilgilerini yazıyorum.”

fatihpinarca.blogspot.com/

kaplandiary.blogspot.com/ "Hayat, Ciddiye Alınamayacak Kadar Önemlidir - Oscar Wilde"

biredip.com  "Bazı şeyleri sana yazdığımı düşünme. Hepsini sana yazıyorum."

aytaccraftsveparmakbebekler.blogspot.com / Biriktiriyorum /

ucunkuslar.blogspot.com Makbule Abalı "Mutluluk Kaf Dağı' nın ardında değil... Uçun Kuşlar...

mavitanla.blogspot.com/ "Sevgisiz kalan her çiçek bir gün solar."

Agac Ev Sohbetleri #156

 

Vay be!! 156. bölüm ve dolu dolu 3 yili deviren bir agac ev sohbetleri! Gözyasim pit.

Taha Akkurt ve bendeniz Edischar'in kafa kafaya verip bir proje baslatalim, yazarlarla fikir alisverisinde bulunalim diyerek yola ciktigimiz ve cok basarili devam ettirilen etkinlik 3 yilini tamamlamis!

Bir süre sonra hayat sartlari sohbetleri devam ettirmeme izin vermemisti lakin sevgili deeptone ve kaplan diary bu etkinligi 3 yil boyunca sürdürdü. Iremcan ve kayip fisiltinin da emegi büyük.  Eminim her yazar en az bir kere bu etkinlige katilmistir ya da katilacaktir :)) 

3 yilin bitmesi onuruna, bu haftaki konuya birkac yorumda bulunmak isterim.

Kaplan Diary'den gelen "Çevreyi kirleten, doğayı tahrip eden ve canlıların yaşamını tehlikeye sokan işletmelerin faaliyetleri hakkında ne düşünüyorsunuz?" sorusuna yanit arayalim. Kendi nezdimde.

-Insanoglunun gözünün doymamasi ve sadece bugününü, kendini düsünmesi malesef bilincsizce yapilan doga kirliligine ve canlilarin zarar görmesine sebep oluyor.

Tabiki de keske her sey denetim altinda tutulsa, cevreye zarar veren fabrikalarin faaliyetleri engellense.

Gecenlerde HBOmax te 4 bölümlük bir belgesel yayinlandi. Ismi "Edge of the earth". Dünyanin kiyisi, kenari gibi bir anlami var. Extreme spor yapan sporcular dünyanin pek kesfedilmedik yerlerine gidip orada kayak, rafting, tirmanis, sörf gibi sporlari yapmaya calisiyorlar. Lakin karsilastiklari anormal doga olaylari oluyor. Bunlarin sebeplerinden biri küresel isinma. 

Afrika'da kilometrelerce sahil cevre dusmani fabrikalarla kapatilmis durumda. Toplasan 20 kisiden olusan cevreci bir grup, yürüyüs yapip duruma engel olmaya calisiyordu ama tabiki sonucsuz kalindi.

Bizim görmedigimiz, bilmedigimiz o kadar cok tahribat yapiliyor ki ve sesini cikaran sayisi cok cok az.. Malesef devlet politikalari, para hirsi, güc bunlarin devam etmesine sebep oluyor ve olacaktir. 

Tek pozitif düsünebildigim , bunca yildir yapilan tahribata ragmen dünya hala ayakta ve kendini yenileme potansiyeline sahip.. Yemek ve su kaynagimiz bol ve herkese yetecek kadar besin var. Hicbir zaman da bitmeyecek. Eger bitecek olsaydi simdiye kadar coktan bitmisti. 

Fikirlerinizi merak ediyorum. Bu konuyu sectigi icin kaplan diary e tesekkurler.

Uzun yillar Agac Ev Sohbetleri'nin devam etmesi dilegiyle. Kurucular olarak Taha'yi ve beni unutmadiginiz icin ayrica tesekkurler.

Saglicakla,

Edischar.

Edischar Dekorasyon Pesinde

 

Merhaba sevgili dostlarim.

Bugünlerde temizlik manyagi genlerim şaha kalkti. Dip köşe her yere girip temizlik yapiyorum. Youtube da izlenen koreli vloglar da buna etken olmus olabilir. Hatta evet her sey ev turu videosu izlemekle basladi. Kizimin odasini dizayn edeyim derken, baktim bütün evin elden gecmesi gerekiyor, dolap icleri, cekmeceler, atilmasi gerekenler..

Bir de az esya seviyorum tabi.. Ne kadar az esya , o kadar düsünecek az sey ve iş.. En güzeli minimalizm. 

Milletin evi ne güzel dekore edilmis, tertemiz. Ben su dekorasyon isini cözemedim. Sadece ikea dan alisveris yapip, icine de renk katmadan tam iskandinav havasi elde edebiliyorum sadece. Ama keske su duvarlari dekore edebilsem. Yumusacik, rahat, cozy bir ev kurabilsem. 

Bugünkü niyetim homegoods a gidip birkac yeni kirlent, mutfak kilimi ve artistik objeler bulmak. Evet minimalizm deyip sonra da alisverise abanmak ikilemindeyim.

 Ama bir sey eksik evde. Bir sey iste. Yesillik, duvarlara resim, isiklandirma. Bilmiyorum, adini koyamiyorum. Sizin dekorasyonla araniz nasil? Nasil huzurlu bir yasam alani kurabilirim ? Hem de disaridan estetik gorünen bir evim olabilir? Yardim please.

Sevgiler

Edischar