Edischar - Yazıyor...

İşe gitmiyorum nasılsa evdeyim , insanlarla pek diyalogta değilim diye üstü başı iyice saldım. Böyle bir salma yok ya. Sokakta görsen selam vermezsin. Belirlediğim bir iki kıyafet var yıka yıka giy.

Doğru dürüst yaz modası oluşturamadım kendime. Kışın para boldu uğra avm ye, dene al. Hatta denemeden al. Para çok. 

Kışlık bir ton kıyafetim oldu ama yazlık hiçbir şey alamadım.

Yani caddede kızları görüyorum. Podyum mübarek. Ya ben sizinle nasıl yarışayım? Hepiniz güzellikte depar attınız. 

Üniversitedeyken bölümün en güzel kızıydım. Öyle derlerdi. Bir hava bir hava sorma gitsin. Bir de kimseye yüz vermezdim. Hayır zaten var 10 tane kız. Ama işte havan ayrı oluyor o zaman.

Üniversite bittiiii bana bir şeyler oldu. Kilo falan aldım. Formumu kaybettim. Kimseyi hayatımda istemiyordum. (Hiçbir erkeği yani.) 

Ee madem kimse beğenmesin, sevmesin istiyorum kendime de bakmamaya başladım. Sanki ayıpmış gibiydi. Güzelliğimi ön plana çıkararak ne yapmaya çalışıyordum. Çünkü ben sadece güzel bir kız olamazdım. Başka şeyler vardı. İç huzurum, arkadaşlığım, içtenliğim, sıcakkanlılığım.. Başarım, mühendis hamlelerim.. 

Şimdi madem motivasyon çalışması yapıyorum, bu konularda da kendime bir iki iğne batırayım. Yeminlen zorlasan talip çıkmaz. Evli sanarlar yani. Öyle bir hanım ablalık.

Geçen gün "Neden hala çocuk gibiyim ya.." diyordum. Bir ablam "Yok ya dışarıdan gayet olgun duruyorsun." dedi. Meğer kendi arkadaş çevremde yaptığım serserilik sadece kendi içimizde kalıyormuş. Dışarıdan gayet olgun görünüyormuşum.

Alla alla. Neyse manava gittim o günün ertesi. Yanımda bir kız ve ben manavcıdan bir şeyler istiyoruz. Manavcı yanımdaki kıza yiyecek gibi bakıyor. Ağzına düşecek neredeyse. Bana da göz ucuyla baktı "Buyur abla." dedi. 

Aman. Gitmişsin saçlarını jilet gibi kestirmişsin, dapdar tişört ve pantolon giymişsin, üstelik boynuna zincir takmışsın. Sen "abla" de canımı ye. Az öte dur.

Geçenlerde 16 yaşındaki fotoğrafım elime geçti. Düğünde çekilmişiz. -Ah şu akrabalar senelerce saklıyorlar fotoğrafları.- Fotoğrafa baktım. Ergenliğin ve giydiğim abiyenin yanısıra gayet formda, çıtı pıtı, albenili bir genç kızmışım. Bir an sarsıldım.

Şimdi sağlıklı beslenmeye başladım tekrar ama böyle olmayacak. Kesinlikle dış görünüşüme el atmam gerek. Gelecek günlerde bu konuya yoğunlaşabilirim. 

Baya baya baştan ayağa kendimi yeniliyorum.

Bak bak, ingilizce konuşuyor, montessori biliyor, blog yazıyor, kitap okuyor, az da olsa ağlıyor ama çok gülüyor, arkasından erkekler ıslık çalıyor. Hey yavrum hey! Sonra kimseyi beğenme, evde kal. :)

Ya bu Edischar var ya bu Edischar.. 

Neyse şimdi elimiz ayağımız yine de düzgün. Hayır hayatımda "Güzelsin, prensessin, gözlerinde kayboluyorum.." diyen olmadığı için böyle hissediyorum, doğal. 

Bu kadar dır dır yeter.

Ponçik Edischar'dan Sevgiler.

(Ponçikliğin yanısıra biraz poğaça da)