Işılda Edischar'ım!

Merhaba!
(Pek de alakasız konuların bir arada olduğu, daldan dala bir yazı oldu. Umarım saçmalarken yormam sizi.)

Şuan bütün gün sıcaktan kavrulmuş teras fayanslarımızın üzerinde, serinlemeye çalışırken yazıyorum. İroni...
Bursa'da mıyız, Miami'de miyiz belli değil. Eğer Miami'deysek sarı kum tanelerinin üzerinde koktelylerimizi yudumluyor olurduk.
Eğer Bursa'daysak bütün gün sıcaktan pestilimiz çıkmış vaziyetteyiz demektir. Ve günün çeşitli saatlerinde evin en serin odasını keşfe çıkmışızdır.

Genelde şükreden, gündelik olayları komikleştiren, kelime oyunları yapan biriyimdir. Yaşıtlarımla hiç arkadaşlık kuramadım.
Hep benden yaşça büyük arkadaşlarım oldu. Çünkü yaşıtlarımla aramda bir bağ yok resmen. Eğlenceli olmayı sevmemin yanı sıra, sakinlikten yanayım.
Emekli amcalar, teyzeler gibiyim. Tatil yeri olarak Kaz dağlarını tercih ederim. Bir kafeye gitsem kimsenin olmadığı en sakin tarafa yönelirim.
Starbucks falan değil de daha salaş mekanları tercih ederim. Akşam ezanından sonra dışarı çıkmam mesela. Kitap okurum, uzanırım. Terasta kahve içerim, sessizlikte.
Gece oldu mu da terasta uzanıp yıldızları izlerim.
Teraslı eve taşınana kadar yıldız aradım gökyüzünde.. Lakin sokak lambaları, bütün o ışıklar falan, gökyüzünü engelliyor. Göremiyorsun yıldızları.
Ha mesela yıldızlar dümdüz değilmiş, göz kırpar gibi sürekli ışıldıyorlar. Yeni öğrendim.
Işılda Edischar'ım.

Mesela ben, pazara gitmeyi severim. Bez çantamla pazarda gezme hayalim ise hep yarıda kalıyor. Çünkü yarım kilo ondan, iki kilo bundan derken çanta taşıyor,
kendimi Hulk gibi poşetleri eve taşırken buluyorum. Ben de istiyorum bez çantama uzun bir baget ekmek, az biraz frenk üzümü, yaban mersini ve Gouda peyniri atayım. Ama yine yörük damarlarım durmuyor. Evde salçalı, soğanlı yemekler pişirirken buluyorum kendimi. Biraz barbunya yanına da pilav.Ha bir de cacık yaparsan, yazın güzel bir menü olur. Geçenlerde ıhlamurlu limonata yapmayı keşfettik. 5 lt lik şişeye yapıp sabah, öğle, akşam habire içiyoruz. 5 lt diyorum ya. Komik valla.

Hava da hafiften kararıyor. Tam koyu lacivert rengi şuan. Yarım ay solumda kalıyor. Yanında da Mars duruyor. Ben onu yıldız sanıyordum geçenlerde. Diyorum bu niye bu kadar parlak.
Kutup yönünü de göstermiyor. Meğersem Mars'mış. Ama bu hala uydurma bir bilgi olabilir. Biliyorsanız söyleyin. Gökteki en parlak yıldız şuan bir uydu mu yoksa Mars mı? Belki sizi de gece
gökyüzüne bakmaya teşvik etmişimdir..

Ne bileyim işte. Geçen öyle bir şey konuşuldu. Bir karikatür var. Biraz düşündükten sonra hak veren kadın figürü. Elinde sigara ile " Ne bileyim işte." diyor.
Yeni mottomuz da bu.. Sık sık kullanırım ben şimdi bunu. Sıkı takipte olanlar, bilirler artık niye böyle deyip duruyorum.

Yazamadığım iki gün içine iki kitap sığdırdım. Gönül Abla ve Temizinden Bir Milyon iki ayrı kısımmış meğer. Hey Yarabbim. Hiç aklıma gelmez.
Gönül Abla kısmını okudum, diğer bölümünü de bir sonraki bahara sakladım.

Hemencik bir kitap bitirdim. Geliyor yine "Havalı olmayan kitaplar serisi", Jojo Mayes - Paris'te Balayı. Şuan yazarları tanıma sürecindeyim diyelim.
Her telden okuyorum. Yine de itiraf etmiştim. Dizi tadında New York Times Bestseller kitaplar severim.
Bu kitap da aktı gitti valla. Akşam başladım sabahına bitti..
Çok akıcı. İki ayrı aşk hikayesi. Lakin 1800'lü yıllarda ressam olan Eduardo'nun tablosu ile 2000'li yıllarda balayına Paris'e gelen İngiliz çiftin
hayatlarını nasıl kesiştirdin be abla. Kurgu çok hoş.. Tatlı bir zaman dilimi istiyorsanız, okuyun derim. Lakin kitap bitince çok pis sinirlendim.
Niye hemen bittin ki şimdi..

Limonlu sodamın da sonuna geldim. Hava da iyice karardı. Yıldızlar da yerini aldı..
O zaman bol yıldızlı bir gece postu olsun bu da..

Yıldızlı geceler !
Parla Edischar'ım.

Geceye bir şarkı armağan olsun* Pink Martini - Aspettami

Bonus* Johny Pearson Orchestra - Sleepy Shores