Kavak Yelleri

Bugün bambaşka bir konudan bahsedeceğim.
Biliyorum, motivasyon ile ilgili yazıyorum arada çünkü hayatımın akışı bu şekildeydi.
Yarın öbür gün bunalırsam, bunalım da yazabilirim. Hangi konuya kafam kaçarsa onları yazarım.

Blogumu kimsenin bilmemesine istinaden, başka bir şeyden bahsedeceğim.
Lütfen bu blog asla keşfedilmesin..

Bu internet işleriyle bir hayli uğraşırken eve gelip giden genç bir delikanlı vardı. Yani bu internet bağlama şeylerine bakıyor. Bir kere geldi, öyle bir tipsizlikle kapıyı açtım ki, çocuk "Gerek yok çıkmanıza siz içeri girin, benim işim dışarıda." dedi.
Pek de umrumda olmamasına rağmen çocuğun mavi gözlü, sarışın, çekingen ve aşırı tatlı olmasını değiştirmiyordu bu durum.
Evet aşırı çekingendi, çünkü gözlerime bile bakamıyordu. Kaçırıyordu gözlerini.

Evi bulamayıp gelmeden önce aramıştı bu beni. O vesileyle telefonu elime geçti. Asla affetmem. Hemen kaydettim.

Daha sonraki günlerde doğan sıkıntıdan dolayı aramak zorunda kaldım ve aradım. Hatırladı ama bence hatırlamak hiç istemedi. O tipsizliğe ..

Kaderin oyunlarıyla kendi firmamı bırakıp, bu gelen çocuğun firmasına geçmek zorunda kaldım. Artık çocuk demek istemiyorum. Nedense ona "Heredot" ismini vermek istiyorum. Heredot diye bahsetmeye devam edelim.

Heredot dün yine geldi. Bu sefer yanında başka bir arkadaşı daha vardı. Hatırladığımdan daha da yakışıklıydı Heredot. Neyseki güzel giyinmiştim bu sefer. Yine çok çekingen falan. Bu "Çekinik gen", diğer arkadaşı da "Bodoslama gen". O da habire konu açmaya çalışıyor. Girişken bir tip.

Heredot'un gerçek adını öğrenmiş oldum arkadaşı seslenince. Belki Facebook hesaplarında adı ve çalıştığı firmayı aratarak ona ulaşabilirim, işime yarar düşüncesi var tabi. Bir şeyler oldu o gelince, kabloyu bağlamaya çalışıyor falan. "Abla" diye seslendi. Benim ev arkadaşı konuştu, anlamaya çalıştı. Ben de arkadan "Heredot"u izliyorum ama sanki hiç umrumda değil. Sanki dünyada son erkek o kalsa yine de bakmam. -Öyle tavırlarım vardır.- Ama bir şekilde o da bana bir enerji yolluyor farkındayım yani.

İşler uzun sürdüğü için kapıyı açıp kapatıyoruz. Geldi bir kere, kapıyı açtım. Göz göze geldik. Bu bir heyecanlandı, kekeledi, bir şey anlatmaya çalışıyor. Alla alla.

Evden çıkarken , eve internet bağlatmanın uğraştıracağını söyledi. "ARARIM" diye ekledi. Ararım derken arkadaşımla konuşmasına rağmen bana bakarak söyledi. Zaten öyle beklenmedik bir hareketti ki ev arkadaşım da Heredot çıktıktan sonra bunu fark ettiğini söyledi. Bir de mavi mavi gözleriyle o öyle deyince benim teller koptu.
(Ev arkadaşım da resmen sinir oldu. Niye onu beğendi de beni beğenmedi kafasına girdi yani. Elimiz ayağımız düzgün allaşükür bakabilir, beğenebilir yani.)

Neyse bu aramadı tabi. Arar mı bilmiyorum. Bundan bir şey çıkar mı onu da bilmiyorum.
Ki bir yandan beni beğenmesin, yaklaşmaya çalışmasın diye dua ediyorum. Çünkü olmaz yani. Sınırlarım var. Ben erkek arkadaşa karşıyım. Bıraktım o işleri.

Bir yandan da beğenilmek hoşuma gitmedi değil. Şimdi arasa beni "Ne arıyon lan sapık" der yüzüne kapatırım muhtemelen. Çünkü türk kızı olmak bunu gerektirir. Asla hislerini belli edemezsin. Mal gibi beklersin. Ağırdan alırsın. Yoksa basit kız derler.

Bu şekil olaylar olaylar.

Gelişme olursa yazarım. Galiba yarın bir arayacağım, evdeki sorunu öğrenmem gerek. Hadi bakalım.

Edischar.